NGA KRIJIMTARIA IME

Shaban Cakolli


Letrar dhe veprimtar i njohur kombëtar
Shaban Cakolli, u lind në Krilevë të Dardanës. Shkollën fillore e kreu në vendlindje, të mesmen në Dardanë, kurse studimet në Univerzitetin e Prishtinës. Nga mosha fëmijërore u frymëzua për shkrime, kulturë dhe veprimtari kombëtare. Si i ri punonte me rininë e fshatit në grupe letrare, ku nxirrte gazeta të murit. Me shkrime dhe kulturë vazhdoi edhe në shkollimin e mesëm dhe univerzitar. Ka botuar shkrime në poezi, prozë dhe publicistikë në gjitha gazetat që botoheshin atë botë në Kosovë, ku edhe tani boton në gazetat dhe revistat që botohën në diasporë e Kosovë.
Ka udhëhequr jetën kulturore në vendlindje dhe mërgatë. Në Gladbeck ishte sekretar i SHKA "Aleksandër Moisiu" në kryesinë e Bashkimit të Intelektualëve Shqiptar në Mërgim(BISHM), është në Kryesinë e Lidhjes së Shkrimtarëve Artistëve dhe Krijuesve Shqiptar në Gjermani LSHAKSH.Ka botuar në gjuhën shqipe, gjermane dhe turke. Është i përfshirë në 18 antologji në gjuhën shqipe, një gjermane në mërgim dhe Kosovë.

Ka botuar:

"TOKË DARDANE"
"LOTI I ATDHEUT"
"DETI I QIELLIT"
"KRISMA E FJALËS"
"AGSHOLI"

Përkohësisht është me banim në Gjermani.

Poezi
Nga: Shaban Cakolli



SHEGË E ËMBËL

Porta të mëdhaja
kurrë s´kam dashtë
në to fati më ka përplasë
anë për anë globit i rashë
shoqen tënde kund se pashë
Këndej s´kam ardhë
se kisha halle
ç´paskan lindë nënat shqiptare
cila rreze ty të ka pjekë
moj e bukura e ëmbëla shegë
A je shegë ti,a je njeri
a mos je produkt sheqeri?
Mos je rritë ndokund n´Dardhishtë
bukur të rrin shkëlqimi syshë
E kam pas zemren me dry
ku e gjete ti atë shkathësi
në portë t´zemrës ti më ke hy
si tinëzare,ike shpejt
e lëndove si me shigjetë
tani zemra po dënesë
ja shkëpute ti njëren pjesë
dhe pa te ndihet e huaj
ti i thua më prit me muaj
lëngon zemra,thotë po vuaj
muaj ,muaj, shkon dhe viti
mos vono se s´mund të priti
ti pa mua dhe unë pa ty
lumturinë e mbyllim n´dry.

BUKUR PO SHKËLQEN KOSOVË

Veshë Kosova në petk të bardhë
po shëndritë si argjend e ar
në këtë shënim jubilar
i madh e i vogël këtu janë ardhë.
Me muzikë,kostum kombëtarë
shkëlqejnë çupat si burbuqe
këndojnë këngë e hedhin valle
na është bërë Kosova nuse.
T´qoftë me fat mori Kosovë
mos ke dert se nuk është vonë
vish jelekun me shqiponjë
këtë simbol krushqit kërkojnë.
Fort po ndritë nusja në shesh
me krushqërinë e UÇK-së
hidhu në valle e buzëqesh
gëzim të madh solle mes nesh.
Dasma jote nëpër mote
do të jetë kurorë nusërishë
një ndër dasmat kuptimplote
me krushqërinë e lavdërisë
Me kostume të kuqe
në mes me shqiponja
datën tënde të nusërisë
ta shënojmë me shkronja të arta
Në FAQET E HISTORISË.

Etje

Tërë ditën punova
tërë natën nuk fjeta
në ty kur mendova
se ç´më mori etja.
Krojeve të burimit
sa shumë piva ujë
në mes flakërave dhe tymit
etjen s´mund ta shuaj
Se ç´më pyeti vasha
ç´digjesh kështu aman
se më mori etja
për burimin tënd.

DUA TË DEHEM SONTE

Dua të dehem sonte
në ndërrimin e vitit
të i shëroj plagët
në thellësinë e shpirtit
thesaret e botës
asgjë s´janë për mua
dua veq të dehem
në buzët e tua.

MOJ KOSOVË MOJ PLAGË E VJETËR

Shkelë ndër thundër plotë gjashtë shekuj
turku e greku,të pabesë
ta prunë serbin e ta bënë pjesë
atë barbarin kriminel
që Karpateve për bukë ka bredhë
e ngulitën në toka t´Shqipërisë
me naj veshur rrobat e zisë
mori hov si gjarpër krajli
i thotë shqipes:Ja ku është varri
unë jam sërb e kam pushtet
s´ta lë nderin që të përket
por shqiptari e ka pasur traditë
mos me u mposhtur kurrë nga hordhitë
gjak ndër denj e zjarr në gji
s´ka pranuar kurrë me u joshë n´robëri
nuk ja njohim pushtimin bushtrës
me ta flasim për grykë të pushkës
me gjak tonin njomëm këtë dhe
nuk i lëmë këtu sërbit fole
Se Kosova zemër madhe
ka traditë në dasma e varre
shqip jetojmë e vdesim shqip
si nënshtrohemi të pabesëve t´lig
su nënshtruam kurrë nën serb
fyta-fytas plot njëqind vjet
na kanë vra në prag të shpisë
jo qyqarë por në log të burrërisë
brez pas brezi,djalë pas djali
për liri s´na trembi varri.
Skënderbeu dhe Adem Jashari
kanë bërë shumë këtu mos jetë barbari.

NËN SHIUN E GUSHTIT

Në një natë me shi
në atë muajin gusht
na i prenin petkat
që na binin ngusht.
Nuk kishim ombrella
zemra në zemër strukë
ne na ndau rrufeja
deshi me na zhdukë
Mua më dhanë një rrugë
ty të futën në mugë
nga ai gusht mallkimi
më nuk jemi dukë
Po të mori malli
të e shohish atë shi
eja se e gjenë
në dy sytë e mi.

S´DI SI TË THEM

Dua të të them yll
dua të të them hënë
atje më dukesh lart
dua të të kem pranë.
Dua të të them mollë
e ëmbël fryt i pemës
nuk mund të shoh në trung
dua të kem pranë zemrës.
S´di si të thërras
kam qindra emërtime
nuk dua të lë pas
je portë e zemrës time.

NË KUJTESË

Kur duhen dy zemra
nuk njohin largësi
herë futen në këngë
herë në poezi
ti ëndërron për mua
unë ëndërroj për ty
dy zemra t´bashkuara
bëjnë botë pa kufij.
Saherë të kujtoj
mbrëmje e agim
në zemër të ngroh
hyn në vargun tim
lexoj ti këto vargje
dhe mirë i kupto
unë të them të dua
ti mos thuaj jo...

ME TY

Një breshëri tërmetesh
dridhin shtratin tim
më troket një ëndërr
më thërret në takim
Në takimin tonë
udhërrëfyesja je ti
hapat ti numëroj
ndritë sikur shkëndijë
të përcjell me ëndëje
hiq pa përtesë
herë më end bulevardeve
herë dalim në kreshtë
më e madhja kujtesë.
Kështu rrugëtoi me ëndërra
me ty përçdo natë
herë dalim n´Prishtinë
herë dalim n´Çabrat.
për zgjedhje të titujve
ndjekim poezinë
në Hotel pesë yjesh
e ngrisim dollinë
më vardisen tjera
rreth meje mbërthejnë
veq teje lëvizje tjera
nuk dua të ndjejë
pas teje do jam
në flakën e zjarrit
vetëm të kem pranë
ja thyajm qafën mallit
desha në këtë çast
të sillem vërdallë
herë të puth në faqe
herë të puthë në ballë
o malli im zjarrë.
Ëndërra më sodiset
me muaj e vjet
mbyllja portën ëndërres
ktheje në realitet.

DASHURI E VRARË

Falma ngrohtësinë
vetëm dhe një herë
të kujtoi rininë
që na e patën prerë
loti nga qepalla
buza përmbi buzë
ngrohë ditët e vrara
të djegura si shpuzë.

KOHË SHTËRNGATASH

Kjo kohë me shtërngata
plot lutje dhe urata
E korba nëna më kot u lut
fëmijët të trishtojnë me zëra
nënë,duam bukë,bukë,bukë
ah kohë,e ndyrë,e shkretë
dikush gërsheton ëndërra
dikush nga uria,ndërron jetë
dhe s´u prish bota
as s´u bë tjetër
shumë jetëra ndërrohen
shumë shpresa lindin
për jetën
E në këtë kohë të zisë
të uriturit shkojnë drejt xhamisë
Hoxha lutjet i merr
Allahu ekberr
varfëri e tmerr
athua do ta shporrin ndonjëherë?!!

TI KOSOVË SOT

Nëpër mote
nëpër shekuj
ti Kosovë
gjithë e përndjekur.

Kurrë s´ta ndanë
Kosovë gazepin
nëpër flakë
n´shekuj ke ecur.

Përbindshët,bajlozët
s´ta ndalën tërmetin
gjithnjë të lakmonin
për djep të vetin.

Po ti sú m'poshte

o Nënë e Madhe
dhe kurrë s´ju joshe
bishave barbare
Shqiptare linde,dhe mbete
Shqiptare.

Shkelë nën thundër
lidhë në pranga
nuk duron më Kosovë Nëna.

Jehoi zëri i Lirisë
nuk t´duroj i tha sllavisë
nën flakë jetën kam me nisë
se ti Kosovë nënloke kërkon jetë të re

e lashtë Dardane,Shqipëri fole.

U mblodhën tog
trimat për çlirim
kanë zgjedhur rrugën
që të qon n´shpëtim
nga do shqipja ku ka trima
vijnë si vetëtimë
ndritu nënë të shkëlqen fytyra
ta ruajmë krenari
mos i kurse trimat
mos të dhimbsen dot
se për këtë fole
të duhen që sot.

Digjesh,flakesh
por ti mbahesh
çati trimash
n´kurorë malesh.
Shtrojë kanë tokën
mbulojë qiellin
nuk lënë korbat
túa nxënë diellin.


TRIMAT
Zjarrin që ka Kosova
s’e ka Etna
as vullkanet në Tokën e Zjarrtë

Aty ku shpërthen zjarri
ngrohet shqiptari
me flakën e lirisë

Më bënë trim dhe mua
ushtri e rritës
roje e Kosovës
dhe e shkëndijave të gjakut

RRUGË ME GJAK E DRITË LIRIE

Tokën tonë dhuratë prej Zotit
Kanë plagosur e vrarë motit
Kanë bërë gjak e kanë bërë vare

Mbi ty nënë,o hallemadhe

Ti nga zemra nxore prushin
Rrasht për rrasht,luftë me pushtuesin
Bëre rrugë t´gjatë çlirimtare
Jetë o vdekje për tokë shqiptare.

Shumë vigaj qëndrojnë krenar

Bijët më t´mirë
T'kombit shqiptar
Fyt n´këtë shekull
Me pushtuesin
Ne e njohëm bacë Metushin,
Bardhoshin, Kadriun, Jusufin
Rexhepin, Nuhiun, Bajramin,Zahirin
Edmondin, Tahirin

Fytas në shekuj me Sërbi
Drenica hyn n´histori
O Drenicë,kështjellë e lashtë
Bëre luftën,rasht për rrasht
Çerdhe trimash në Prekaz

Në Prekaz u mund robëria
Në Prekaz,zë fill historia
Jasharajt matën trimërinë
Pa pushtues e bënë Shqipërinë.
Mic Sokoli i Besianës
Zahiri ky trim i nënës

Hajredinajt roje Gllogjanit
Në Kosharë Agim Ramadani
Prag me prag e mbrojnë me gjak
Flamujt në kulla i ngrisin lart

Qojnë mesazh trimat prej malit
Asnjë pëllëmbë si lëmë barbarit
Shtëpi për shtëpi,tym për tym
Kanë lindë nënat nga një trim
Se lëmë vendin nën pushtim.

Kur Kosova thirri kushtrimin
Trimat tanë kanë lënë mërgimin
Vjen Fehmiu,tok me Xhevën
Në Kosovë me sjellë pranverën.

LOT KOSOVE

Sllav e shkja
dhe djalli i zi
na lakmuan edhe gjelbrimin
e fushave tona
në sy

As me vetëveten s’ lanë
të flisnim njerëzisht
për njerëzimin
se njerëz s’ishin

Shkilnin tokën tonë të bukës
me thundrrat e tyre
me brirë therrnin
qiellin e kaltër
të bebëzave tona

Zjarrin që ka Kosova
për liri tund dheun
dhe shpërthen
deri në qiell
duke djegur e pjekur
mustakët e miu
në fytyrat satanike

Kur shiu i lotëve pushoi
rreze lëshoi liria
dhe me foshnje u mbush shtëpia.

SA TË DUA KOSOVË

Sa të dua Kosovë
edhe pse na ndanë
kjo largësi
sikur të bëhesha Shqiponjë
në çerdhe tjetër s´isha hy.

Je për mua vend i dashur
tjetër në botë nuk kam pëlqyar
nën një shkurre,isha përplasur
shpirtin tim për të ushqyar.

Foleja ime,larg mendje mos me qit
ne çerdhen tënde,mungon zogu yt
Nuk të harroi,po të përbehem
Më ndriço shtegun,që të mund të kthehem.

KOSOVËS

Kosovë
copë fushe e Edenit
me përmasa ëndrre
me qiellin
përplot shqiponja
QE ngrejnë çerdhe
nëpër zemrat tona

SHEKULLI S´NA BASHKOI



SHEKULLI S´NA BASHKOI


U shkri një shekull
në kalendar

Shqipëri nënë e vjetër

bijët të mbetën të ndarë



Shekulli vjetrohet

po njomet gjaku

Shqipëri Nënë e dashur

ofroj djemat pranë pragu



Të parët tanë

e bënë Shqipërinë

në mes hyri mortaja

na e ndau vëllazërinë



Prandaj thirri gjithë kah janë

mos të i merr i huaj nënë këmbë

Je më e bukura në gjithë dynjanë

Gjithë shqiptarët të kanë nënë.

KRENARI E KOMBIT


M-endjendritur

E-tje kishe për Liri



T-rim kundër armikut

U-rtësi për vegjëli



SH-qiptarisht i ngritur



K-ryengritëjen

R-astësisht nuk e nise

A-shtu e kërkonte koha

S-llavia tërbuar ishte

N-uk u trembe,nuk u kërruse kurrë

I-she i pa lëkundur

Q-elitë nuk të dobësuan

I-she dhe mbete burrë



D-ashuri kishe

A-tdheun

J-asht i the sllavisë

K-y dhe është shqiptarë

O-Flamurtarë

F-orcove rininë të ngjeshej



C-ili si ti?

TË TËRBUARIT



I verbëroi magjia e zezë

Erdhën të verbër,kurrë nuk u ngopën

edhe na e bënin zap tokën

edhe na e kërkonin kokën!

Ata bijë kasapi

lakmia i kapi

të ushqeheshin me mish arbëri



Duro zemër

duro asht

të pacipët,e pa emër

i hypnin kalit mbrapsht

desh na kapërdiu

kjo bishë njeriu

se mendimi i tharbur

mëlqitë ua pat kalbur

u desh të durohen njëqindvjet

Deri sa i kalli etja e vet.

NË KËTË BOTË



Kupë qielli

e rruzull toke

sa mirë i krijove

O,Madhështia jote



Të mbretëroi drejtësia

puna,lumturia,jeta

Asgjë nuk krijove

nga urrejtëja



Po,urryesit

erdhën vet

e bënë shekullin,tërmet

më në fund

e thyan qafën e vet.

AMANET I VJETËR



Të vjetër e kemi një amanet

Dhe ky zë po thërret

Shqipëria njëqind vjet shtet

dëgjoni,or pushtet

Nëna kërkon,të bashkoi djemtë e vet

Bijët janë nda,janë shkëputur anash

Ne nuk po dëgjojmë klithma nënash

E kush ia mohon nënës fjalët

E zë mallkimi në kuvend me sllavët

Kush fjalët e nënës,i quan së koti

as nuk e don ligji,as nuk e don Zoti



Kush po kërkon kështu

të ndarë copë-copë

shqiptarët të i fus në Europë

Na hedhin pluhur syve,dritën na e bëjnë halë

Dojmë Europë të bashkuar

me shqiptarë të ndarë



Ndoshta Europa moderne

me kokën lart

Ka sikur më parë

shije të thartë

ende të bashkuar

nuk i don shqiptart



Nëna do sigurinë

Të bëjnë grusht

Rininë e Qeverinë

në Tiranë e Prishtinë

të bashkojnë shqiptarët

të e bëjnë Shqipërinë

Ashtu të bashkuar

do të jemi të fortë

Kështu do të na don

dhe zonja Europë.

QËNDRESA

(BACË ADEM DEMAQIT)



Unë jam qëndresa

me vepër e emër

jam nisur të shënoj kthesa

Armiku është kalbur në zemër.



A-tdhe janë trojet dhe njerëzit e mijë

Deshëm dhe duam Liri

E morët me padrejtësi

Mundës do të jeni gjithnjë



Den baba den

E jona ishte kjo tokë

Më kot korbat i bjen

A tdheu është arma më e fortë

Qëndresen dot nuk na e merr

Ishe dhe mbetesh,kriminel...

ETJE E PASHUAR

Na iknin vitet
sikur në grep peshki
fati nuk na e deshti
Rini e pa shijuar
nëpër kohë të turbulluar
çdo ditë vrërësirat
na i verbëronin dëshirat
pas vrerësirave bubullimë
shkrepte rrëfeja,mbi rininë

Dy dëshira të zjarrta
dy ndjenja të flakta
preheshin në Prishtinë
nuk e gjetën ngrohësinë
Angjelinë
Shenja dhëmbjesh
afshin na e përbinë
na shembej rinia
shuhej,dashuria
nën fantazmë e përbindësh
koha për dashuri nuk ish
s´bëhej dashuri
në strofuj gjarpërinjësh

Dy buzë u ngurtësuan
kurrë nuk u shijuan
ikën u mërguan
u dogjen,u shkrinë nga malli
se etja i kalli

Tani kur u josha
nuk na lejon mosha
shtati ndjenë plogështinë
zemra s´njeh pleqërinë
të dua malli im
edhe në amshim
Angjelinë.

Mendjeprishuri

Ti
moj qelbësirë
pse.qet parfum
mbi ndyrësirë?
Më kot
o,vepër vyshkur
Shpirti yt
është.oxhak
i ndryshkur.