Nje here nje filozof i famshem, i quajtur Thomas Hobbes, kishte thene "njeriu eshte ujk per njeriun".
Besoni se kjo shprehje do ishte me vend per qenjen njerezore?
Une per vete besoj se filozofi kishte shume te drejte. Njeriu eshte vetvetiu ujk per njeriun pa qene e nevojshme qe njeriu i caktuar te hyje ne kategorine e 'te keqit'. Sot eshte e veshtire te gjesh dike qe ti thote vetes se eshte i keq. Akoma edhe vrasesit me te medhenje, ushtaraket qe shtrojne planet e gjakderdhjes, hajduti etj. brenda tyre kane gjetur nje justifikim moral per ti thene vetes 'jam shume i mire'. Pra nga momenti qe je njeri kam mendimin se je ujk, sadopak, per nje njeri tjeter.
Per te kuptuar pak kete gje do ju jap nje shembull te thjeshte: ekziston nje familje e qytetruar dhe e edukuar me parime morale e cila perbehet nga mamaja, babai, vajza dhe djali. Mamaja dhe babai punojne qe te dy, lodhen qe te dy por sa here qe kthehen ne shtepi babai pret qe punet e shtepise te behen nga mamaja meqenese vet eshte lodhur. Mamaja nuk don qe vajza te dale jashte te defrehet naten sepse kur ishte vet e re nuk defrenta aq. Vajza deshperohet setepremi per kete dhe ka ankth. Vajza deshiron te shkoje per eskursion me maturen per nje jave ne Butrint dhe i kerkon leket prinderve ne te njejten kohe qe edhe vellait i jane grisur pak kepucet dhe kerkon edhe ai lek. Prinderit nuk kane lek per te dy rastet, por vetem per njerin. Keshtu vellai nuk ben mbrapshte se frikesohet se do mbetet pa kepuce te reja kurse motra nuk ben mbrapa se thote qe kjo mundesia e eskursionit nuk vjen me. Vellai ka nje te dashur por mendon se motra e vet nuk duhet te ket.
E gjithe familja pak a shume vuan nga vendimet e njeri-tjetrit ose cdo anetar mendon se ka te drejte. Pra nuk jane "te keqinje" thjesht jane lojtare te nje loje fatale.
Te gjitha keto ndodhin brenda familjes, pale jashte saj cfare ndodh.